شهر فرنگ مجری مستقیم تور بالی | تور بالی | تور بالی زمستان 98  | تور بالی بهار 99 | تور بالی نوروز 99

شهر فرنگ مجری مستقیم تور بالی | تور بالی | تور بالی زمستان 98  | تور بالی بهار 99 | تور بالی نوروز 99

کارگزار تخصصی تور سریلانکا ....  سریلانکا پدیده خاص با طبیعت کم نظیر در اقیانوس هند سالیانه میزبان تعداد زیادی گردشگر از اقصی نقاط دنیا میباشد که سهم کشور ایران بین گردشگران خارجی بسیار اندک میباشد که متاسفانه بسیاری از هموطنان عزیز ما اطلاعات زیادی درباره تور سریلانکا این بهشت خاص گردشگری ندارند .آژانس شهر فرنگ با دارا بودن دفتر کارگزای در جزیره سریلانکا آماده خدمات رسانی به صورت اختصاصی و لوکس به مسافران عزیر میباشد . ما به شما پیشنهاد میکنیم حتما از جزیره رویایی و بی همتای سریلانکا دیدن کنید

آژانس مسافرتی شهر فرنگ، مجری و کارگزار مستقیم تورهای تخصصی سریلانکا ... می باشد.

آژانس مسافرتی شهر فرنگ با داشتن دفتر تخصصی کارگزاری در کشور سریلانکا، آماده ارائه بهترین خدمات تخصصی در زمینه تور سریلانکا به شما همکاران و مسافرین عزیز می باشد.

بهترین خدمات تور سریلانکا را با خدمات تخصصی و VIP تجربه نمایید.

*** برای مشاهده تور سریلانکا کلیک نمایید ***

آژانس مسافرتی شهر فرنگ بی همتا در ارائه خدمات تخصصی تور سریلانکا در ایران می باشد.

معنای واقعی تور سریلانکا را با ما تجربه نمایید .......

تلفن تماس: 22060840

شهر فرنگ مجری مستقیم تور بالی | تور بالی | تور بالی زمستان 98  | تور بالی بهار 99 | تور بالی نوروز 99

سفرنامه هند

هند سرزمینی رویایی و کهن هست که قدمت اون به 3 هزار سال پیش از میلاد مسیح برمی گردد. سرزمینی با نژادها، زبان ها، آیین ها، ادیان و فرهنگ های مختلف که یکی از عجایب هفتگانه جدید دنیا هم توی خودش جای داده. البته برای منی که به این کشور سفر کردم، به نظرم خیلی چیزهاش عجیب بود. با تصوراتی که در مورد این سرزمین باستانی داشتیم، برنامه سفر 4 نفره و یک هفته ای با تور، به مثلث طلایی هند یعنی دهلی، آگرا و جیپور رو چیدیم و در یکی از بهترین فصل ها و روزها برای سفر به هند، یعنی اوایل فروردین ماه، عازم فرودگاه شدیم تا با پرواز مستقیم به دهلی بریم. حدودهای صبح، بعد از 5 ساعت پرواز، به فرودگاه بین المللی گاندی رسیدیم و منتظر تور لیدر و بقیه همسفرهای تور شدیم. وقتی اولین بار قدم به هوای آزاد گذاشتم، یه حالت رطوبت کمی توی هوا توجه ام رو جلب کرد. به هر حال بعد از کامل شدن گروه، سوار اتوبوس ترانسفر شدیم و به محض ورود به اون، با حلقه های گل معروف هند که تو خیلی از فیلم هاشون میبینیم، از ما استقبال شد و حلقه ها رو دور گردنمون انداختند. بعد راه افتادیم به سمت هتل محل اقامتمون یعنی حیات ریجنسی Hyatt Regency  ، که هتلی بزرگ و باشکوه در مرکز شهر بود.

داخل هتل هم تا انجام شدن پذیرش، یکی از کارکنان خانم اونجا، به رسم مهمان نوازی با رنگ قرمز هندی به سمت ما اومد و درست مثل هندی ها، با انگشت یه علامت قرمز اون وسط بالای پیشونی برای من و بقیه مسافرانی که دوست داشتند، کشید. این رسم هندی ها و استقبال قشنگ شون رو شاید هیچ وقت فراموش نکنم.

صبح دیرتر و بعد از صرف صبحانه ای مفصل و جانانه، با اتوبوس تور، عازم گشت شهری شدیم. تمامی بازدیدها از اماکن توریستی، روی پکیج تور بود و دیگه نگرانی ای بابت بازدیدها نداشتیم. اولین مکان تاریخی هم قطب منارQutub Minar  بود، مناره ای با ارتفاع حدود 72 متر که بلندترین بنای آجری جهان بوده و جزو میراث جهانی یونسکو هم به ثبت رسیده است. بعد از بازدید از مناره و محوطه اش، نزدیک های ظهر، به سمت مسجد جامع شهر راه افتادیم، مسجدی که کنار اون بازار بزرگ و شلوغی وجود داشت. این رو هم بگم در کل در این موقع از فصل سال، دمای هوای هند خیلی گرم نبود، اما به هر حال نزدیک ظهر، آفتاب اذیت می کرد. بازدید بعدی مربوط به بنای یادبود مهاتما گاندی بود. در این مکان، پیکر گاندی سوزانده شده و خاکستر اون نگهداری می شود. این آرامگاه یا بنا داخل پارک بسیار بزرگی قرار داره که برخی یادگاری های مربوط به گاندی هم در اون در معرض نمایش هستند.

وقتی با اتوبوس تو دهلی حرکت می کردیم، دیدن مردمان هند با اون سادگی و زنان هندی با لباس های پنجابی و ساری رنگارنگ، بسیار چشم نواز بود. این رو هم بگم که دهلی نو (پایتخت هند) در حقیقت بخشی از شهر بزرگ دهلی است، منطقه ای تمیز و با معماری مدرن و خلوت تر از سایر بخش های قدیمی دهلی. در بعضی از قسمت های قدیمی دهلی، شلوغی و خانه های قدیمی و وجود کلی کابل و سیم در نمای شهری، کمی توی ذوق می زذ.

بعد از یادواره گاندی، نوبت به بازدید از دروازه هند India Gate رسید. دروازه هند در حقیقت بنای یادبود ملی هند هست، چیزی شبیه به نمای دروازه آزادی پاریس که اطراف اون، محوطه سرسبز بزرگی وجود دارد. کلی هم مردمان هند و توریست اطراف دروازه حضور داشتند.

بالاخره بعد از کلی بازدید، برای ناهار به یکی از رستوران های مک دونالد رفتیم و با غذا و دسر، دلی از عزا در آوردیم و در نهایت به سمت هتل برگشتیم.

صبح روز بعد، پس از صرف صبحانه، چمدان ها رو بستیم و با اتوبوس تور، عازم شهر آگرا شدیم. در بین مسیر، یکی از صحنه های جالبی که دیدیم، راه پیمایی و یا کارناوال دسته های مختلف مردم بود، مردمانی که حتی با ظاهر ساده و لباس های رنگارنگشون، بسیار خوشحال و در حال پایکوبی و آواز بودند. هنگام ظهر برای ناهار، نزدیک یک رستوران بین راهی توقف شد و ما برای اولین بار تونستیم غذای هندی سفارش بدهیم. این غذای هندی اسمش Chicken Tika Masala، غذایی تند با مرغ بود. بالاخره بعد از 7 ساعت اتوبوس سواری رسیدیم به شهر آگرا و هتل Mughul Sheraton ، بنایی بزرگ و زیبا که داخل محوطه و باغ سرسبز و پر از آبنمای زیبا، قرار داشت. بعد از استراحتی کوتاه، برای دیدن نمایشی (تئاتر) در مورد تاریخچه و افسانه تاج محل، به سالن نمایش رفتیم. بلیط این نمایش 40 دلار بود، اما واقعا ارزش دیدن داشت. تجسم کنید همیشه فیلم و رقص هندی رو تنها توی فیلم هندی دیده بودیم، اما در اون لحظه و مکان، شاهد روایت و اجرای زنده داستانی عاشقانه درباره زندگی شاه جهان و همسر محبوب اش ممتاز محل بودیم، نمایشی پر از ساز و آواز و رقص. ممتاز محل بعد از به دنیا آوردن فرزند دختر اش، از دنیا رفت و اونجا بود که بنای یادبود تاج محل به دستور شاه جهان احداث شد. بعد از پایان نمایش، تماشاگران اجازه داشتند با 2 بازیگر اصلی نمایش، عکس یادگاری بگیرند، یادگاری بسی ماندنی و خاطره انگیز. بعد از نمایش و عکس یادگاری، برای صرف شام به مک دونالد رفتیم.

صبح روز چهارم، بالاخره به سمت تاج محل Taj Mahal محبوب و معروف حرکت کردیم. تاج محل، سمبل عشق و وفاداری، مرواریدی است بر کرانه رود جمنا Yamuna . این بنای مرمرین سفید و ارزشمند، جزو یکی از عجایب هفتگانه جدید جهان و یکی از شاهکارهای تحسین شده میراث جهانی یونسکو به حساب میاد که در 200 کیلومتری شهر دهلی و در منطقه اوتارپرادش بنا شده است. تاج محل آرامگاه و بنای یادبود ممتاز محل همسر شاه جهان است. ممتاز قبل از مرگ اش، از همسر خود می خواهد که هیچوقت فراموش اش نکند. به همین سبب، شاه جهان استادکاران و معمارانی از هند و ایران را برای ساخت تاج محل فرا خواند. بنایی که ساخت اون 20 سال طول کشید. شاه جهان پس از ساخت تاج محل می خواست برای خودش هم در سمت دیگه رود جمنا مقبره ای با سنگ مرمر سیاه بسازد و این 2 بنا رو با پلی به هم متصل کند، اما هیچگاه نتونست این آرزو رو برآورده کنه و در نهایت در کنار همسرش در تاج محل، آرام گرفت.

 وقتی پای به محوطه بزرگ و زیبای تاج محل گذاشتیم، انگار افسون ابهت و بی همتایی اش شدیم، علی رغم داغی هوا، غرق لذت و محو تماشای بنا شده بودیم. جمعیت بسیار زیادی هم برای بازدید حضور داشتند. برای ورود به داخل بنا، به هر نفر پاپوش پارچه ای یکبار مصرف دادند. واقعا نمی تونم حس و حال خودم رو وقتی برای اولین بار داخل تاج محل شدم، بیان کنم. فضایی سحرانگیز و آرامش بخش و البته کمی تاریک، که می شد ساعت ها اونجا حضور داشت.

بالاخره وقت دل کندن از این بنای دلربا شده بود، خوب نگاه اش کردم، چون ممکن بود دیگه فرصت دیدار این مکان برای من فراهم نشه.

با کلی حس و انرژی خوب، برای ناهار به رستوران پیتزا هات رفتیم. بازدید بعدی مربوط به قلعه آگرا بود اما در میانه راه، سری به مغازه زری دوزی و ادویه جات زدیم. قلعه آگرا Agra Fort ، قلعه ای سرخ هست و چند عمارت شاهنشاهی رو در خود جای داده است. توی باغ اطراف این محل، تعداد زیادی میمون زندگی می کردند، من هم از همه جا بی خبر، داشتم از یجا رد می شدم یهو یه بچه میمون که روی زمین بود احساس خطر کرد و جیغ زد، جیغ زدن همانا و هجوم مامان اش سمت من و پنجول کشیدن به پا ام، همان، خلاصه توی هند خیلی باید مراقب میمون ها بود، چون ممکنه دوربین، خوراکی یا هر چیز دیگه ای رو از دست آدم ها بقاپند. بعد از بازدید از قلعه به سمت هتل برگشتیم و گشت شهری اون روز، تمام شد. اما ما تازه انرژی گرفته بودیم و کمی دیرتر، به یکی از مراکز خرید Big Bazar، سر زدیم. با دیدن یه عالمه لباس پنجابی، ساری، زیورآلات هندی و ... هیجان زده شده و خرید خوبی کردیم. برای برگشت به هتل، ریکشا (وسیله نقلیه مخصوص و متداول در هند) سوار شدیم. ریکشا سواری هم یکی از اون تجربه های شیرین و بامزه ای هست که حتما باید امتحان کرد.

صبح روز بعد، وسایل رو بستیم و هتل رو به مقصد جیپور، شهر صورتی و معروف به فیل ها و گل های کاغذی، ترک کردیم. مسیری حدودا 6 ساعته با اتوبوس رو طی کردیم تا رسیدیم به هتل بزرگ و مجلل Sheraton Rajputana. داخل لابی، چند نفر با ادوات موسیقی هندی مشغول نواختن آهنگ بودند. فضا و موسیقی هتل جوری بود که می خواستی تا میتونی از اون همه آرامش و زیبایی، حظ ببری. اتاق بسیار زیبا و بزرگی هم برای ما آماده شده بود. یه نکته جالب این بود که در تمام ورودی های هتل ها و مراکز خرید بزرگ، ایست بازرسی افراد و وسایل وجود داشت که دلیل اش بمب گذاری چندین سال قبل در کلکته بوده است.

روز بعد برای یه بازدید مهیج دیگه، آماده شدیم. اولین مقصد قلعه آمبر Amber Palace بود. این قلعه بزرگ و دیدنی بر روی تپه ای بلند واقع شده و مسیر رفتن به قلعه رو باید سوار فیل می شدیم. هر 2 نفر سوار یک فیل شدیم و یکی از جالب ترین و هیجان انگیزترین تجربه های زندگی ما شکل گرفت. فیل ها پشت سر هم و با کمی فاصله مسیر رو طی کردند تا رسیدیم به قلعه و تمام محل رو گشتیم و کلی عکس انداختیم. به همراه داشتن کلاه آفتاب گیر و عینک آفتابی جزو واجبات سفر هند باید باشد. راه برگشت به پایین قلعه رو این بار با جیپ طی کردیم. مقصد بعدی برای بازدید، کاخ City Palace بود. داخل کاخ مردی مرتاض مشغول آهنگ نواختن برای مار کبری اش بود. در راه برگشت به هتل، به یکی از مراکز خرید صنایع دستی رفتیم و کمی خرید کردیم. کارهای دستی که زیاد توی هند دیده میشه، مجسمه های فیل چوبی یا مرمرین، بشقاب های سنگی و ... هستند.

صبح روز بعد، چمدان ها رو بستیم و جیپور رو به مقصد دهلی و هتل قبلی، ترک کردیم. این مسیر هم حدود 6 تا 7 ساعت طول کشید، اما خستگی نمیشناختیم. بین راه هم با غذای هندی Heydarabadi chicken Biryani و Dum Alu Kashmiri از خودمان پذیرایی کردیم. وقتی به هتل رسیدیم، بعد از استراحتی کوتاه به یکی از مراکز خرید بزرگ و شیک به نام Ambience Mall رفتیم. توی این مرکز خرید انواع برندها و اجناس خیلی گران، برای فروش وجود داشت.

صبح آخرین روز با توجه به زمان پرواز که اوایل شب بود، قرار بر این شد چمدان ها رو ببندیم و نزدیک ظهر اول بریم به یک مرکز خرید به نام City Walk و بعد بریم سمت بازدید آخر، یعنی معبد آکشاردام Akshardham. این مرکز خرید، یه ساختمان چندطبقه بزرگ با کلی مغازه و برندهای مختلف بود، که بخصوص زیورآلات یا اکسسوری خوبی داشت. بعد از حدود یک ساعت گشتن و خرید، به سمت معبد حرکت کردیم. معبد هندو آکشاردام در سال 2005 افتتاح شده و با توجه به وسعت زیاد و البته معماری و زیبایی خیره کننده اش، یکی از پر بازدیدترین اماکن توریستی دهلی است. وقتی وارد محوطه معبد شدیم، محو هنر طراحی و مجسمه ها و پیکره های مختلف کار شده در بنای معبد شدیم. در محطه اصلی این بنا، فواره موسیقی بسیار زیبایی وجود داشت که بخصوص در هنگام غروب آفتاب، با اون نورپردازی جالب اش، بسیار تماشایی شد. داخل معبد اصلی هم سر آدم گیج میرفت بابت اون همه کار و هنر و خلاقیت. هر چقدر هم تعریف کنم، به قول معروف: شنیدن کی بود مانند دیدن. بخشی از مجموعه فرهنگی معبد، مربوط به پخش فیلم مرتبط با تاریخ هند، تصاویر مختلف و قایق سواری می شد. کلا زمان زیادی برای بازدید از کل مجموعه معبد نیاز هست و با توجه به ساعات مشخص شروع برخی برنامه ها، مدیریت زمان بسیار حائز اهمیت بود. خلاصه در آخر و بعد از تماشای رقص موزیکال آبنما، موقع رفتن به فرودگاه و خداحافظی با همه اون جذابیت ها، تجارب و رنگ ها شد. با اینکه برنامه بازدیدها فشرده بود اما انقدر هر جایی که رفتیم قشنگ و خاطره انگیز بود که خستگی معنایی نداشت. چیزی که نو ذهنمون بود فقط خاطرات خوب بود. اگر باز هم فرصت بشه، دوست دارم دوباره به این سرزمین عجایب سفر کنم.

هتل گرند پارک لارا آنتالیا Grand Park Lara

هتل جذاب و 4 ستاره گرند پارک لارا در منطقه لارا واقع شده است. این هتل از امکانات مختلفی بهره برده است. در این هتل از خدمات زیبایی و اسپاس آن استفاده کنید، از تفریحات ورزشی نهایت بهره را ببرید و اوقات شیرین و خوشمزه ای را در رستوران آن بگذرانید.

سرویس های هتل گرند پارک لارا

دارای اتاق و سوئیت – 200 متر فاصله تا ساحل – باغ - استخر سرپوشیده و فضای باز - سالن اسپا – سونا – جکوزی - حمام ترکی – تراس آفتاب - سالن زیبایی – خدمات ماساژ -مرکز تناسب اندام – کلوب و استخر کودکان - امکان اجاره خودرو و دوچرخه - بیلیارد – تنیس روی میز – دارت – اسنورکلینگ – غواصی - زمین بازی -Wifi– امکانات برای افراد کم توان - امکان اجاره خودرو - اتاق جلسه - خدمات ارزی – امکان اجاره کامپیوتر – فکس/ فتوکپی - پارکینگ - خدمات خشکشویی و لباسشویی – خدمات اتاق – پرستار کودک – خدمه چندزبانه و ...

هتل گرند پارک لارا در مرکز لارا واقع شده و تنها 20 دقیقه تا آنتالیا اکسپو سنتر فاصله دارد.

اتاق های راحت و زیبای هتل گرند پارک لارا از امکاناتی نظیر: دتکتور دود، حمام، بالکن، سیستم تهویه، تلویزیون، تلفن، مینی بار، مبل راحتی، قسمت نشیمن، گاو صندوق، قهوه/ چایی ساز، سشوآر و ... برخوردارند.

اتاق ها شامل:

Double Room – Family Room – Economy Double Room – Deluxe Family Room – Elite Room – Basic Room

تمام خستگی و استرس خود را در مرکز اسپای مجهز هتل گرند پارک لارا، با ماساژی دلپذیر، سونا و شنا در استخر، جا گذاشته و روح و جسم خود را نیرویی دوباره ببخشید.

در رستوران هتل گرند پارک لارا، از انواع غذاهای محلی و بین المللی لذت ببرید. همچنین در کافی شاپ و اسنک بار هتل، با انواع میان وعده و نوشیدنی، لحظات خوشی را بگذرانید.

آدرس هتل: لارا، آنتالیا، ترکیه

سفرتان دلپذیر و بی مثال ...

هتل زینپ آنتالیا Zeynep Hotel Belek

هتل زینپ، دنیایی دوستداشتنی و خاص است که با احترام و الگو از طبیعت و مادر زمین، ساخته شده است. پس به تعطیلاتی رویایی از طریق برآورده شدن بالاترین انتظارات و خواسته هایتان خوش آمدید.

سرویس های هتل زینپ آنتالیا

دارای اتاق و سوئیت – رستوران و کافی شاپ – باغ - ساحل اختصاصی - تراس – سرسره آبی - استخر روباز و سرپوشیده - مرکز تناسب اندام – زمین تنیس - بیلیارد – زمین گلف - تنیس روی میز - دارت – بیلیارد - مرکز اسپا – سونا – حمام ترکی – خدمات زیبایی - کلوب کودکان – اینترنت – امکانات مختص افراد کم توان – ترانسپورت فرودگاهی و گشت شهری – پارکینگ – خدمات ارزی – اتاق جلسه – سالن اجتماع - خدمات خشکشویی و لباسشویی – خدمات اتاق 24 ساعته – پرستار و خدمات کودک - کارکنان و خدمه چندزبانه و ...

هتل زینپ، در منطقه توریستی بلک قرار داشته و بین مرکز بلک تا هتل، 6 کیلومتر راه است. همچنین از فرودگاه تا هتل، حدود 26 کیلومتر، مسافت است.

در هر کدام از اتاق های هتل زینپ با چشم انداز به دریا یا باغ، امکانات مختلفی تعبیه شده اند. اتاق ها و سوئیت های زیبای هتل زینپ ، از امکاناتی نظیر: حمام (دوش)، سیستم تهویه، محل نشیمن، بالکن/تراس، تلویزیون LCD، وای فای، مینی بار، گاوصندوق، تلفن، سشوآر و ... برخوردارند.

اتاق های هتل شامل:

Golf Standard room – Golf Standard Lake Room – Golf Dublex Lake Suite – Golf Terrace Suite – Resort Standard Room – Resort Bungalow Room – Resort Family Suite – Resort Executive Suite – Presidential Suite – Resort Family House

در مجموعه اسپاس هتل با نام سلطان، مانند سلاطین، با بدن و روح شما رفتار خواهد شد. در این مجموعه امکانات مختلفی از قبیل حمام ترکی، سونا، ماساژ و ... فراهم است.

روز خود را با بوفه صبحانه هتل و با انواع انتخاب ها آغاز کنید. تمامی 5 رستوران و کافه هتل، با انواع غذاها و طعم ها، در خدمت مسافران هستند.

آدرس هتل: بلک، آنتالیا، ترکیه

سفرتان شاد و عالی ...

سفرنامه تبریز ...

تبریز زیبا و تمیز یکی از جاهای بسیار خوش و آب هوا برای سفر توی تابستان هست. ازین جهت و با توجه به تعاریفی که از این شهر شنیده بودیم، بخصوص که در سال 2018 هم یعنی یک سال قبلتر، به عنوان شهر نمونه گردشگری کشورهای اسلامی انتخاب شده بود، راهی تبریز شدیم. برای رفتن، از اتوبوس مسافربری شبرو استفاده کردیم، طبق تحقیق و پرس و جویی که کردیم فهمیدیم اتوبوس سریعتر از قطار و حدود 8 ساعت طول می کشید تا برسه تبریز.

یه هتل 4 ستاره به نام هتل گسترش رو هم برای اقامت انتخاب کرده بودیم که از لحاظ موقعیت مکانی مناسب و تقریبا مرکز شهر بود. ساک و چمدون ها رو گذاشته و نگذاشته تو هتل، زودی رفتیم تبریز گردی. توی تبریز هم خطوط اتوبوس بی آر تی و هم مترو وجود داره و با توجه به اینکه ایستگاه بی آر تی جلوی هتل بود، خیلی راحت با اتوبوس رفتیم میدان معروف ساعت (شهرداری).

در حقیقت ساختمان این میدان، متعلق به شهرداری بود و چندتا موزه هم در اون بوجود آورده بودند. موزه آثار و ادوات تاریخی مثل دوربین، لباس و ... و یک موزه مربوط به فرش که بزرگترین فرش دستباف جهان در اون به نمایش گذاشته شده بود. ورودی این موزه ها و گالری، 4 هزار تومان بود.

بعد از این بازدید، با توجه به تابلوهای شکلاتی رنگ که مربوط به آثار تاریخی و توریستی هستند، فهمیدیم چند تا خونه تاریخی در نزدیکی همون محل بودند، با یکم پیاده روی رسیدیم به یه عمارت بزرگ که متشکل از 4 تا خونه تاریخی (بهنام، قدکی و ...) Behnam House و مربوط به دوره قاجار بودند. بخشی از این عمارت، به محل دانشکده معماری تبدیل شده بود. خلاصه با پرداخت 4 هزار تومن و رودیه، رفتیم داخل. شاخصه خونه های قدیمی، معماری و وجود اندرونی و بیرونی، گچبری، طاق نما، حوض و استخر (در حیاط جلویی و پشتی) هست که این خونه ها هم، به همین شکل و بسیار دنج بودند. بعد از بازدید از این محل، عازم ارگ علیشاه Arg of Tabriz شدیم. دسترسی به ارگ از طریق خطوط اتوبوس بی آر تی هم مقدور و راحت بود. این بنا مربوط به سده هشتم هجری هست که البته تنها دیواره جنوبی اون باز مانده و بقیه بنا تخریب شده بود. اطراف ارگ هم در حال ساخت مصلا بودند و خود ارگ هم در دست تعمیر بود و خیلی وضعیت توریستی جالبی نداشت. اما به نظرم این اثر تاریخی ملی، ارزش بازدید رو داشت.

دیگه بعد از اون همه پیاده روی و بازدیدها، وقت ناهار شده بود. معمولا جوان ترهای هر محل یا شهر، بهتر در مورد رستوران های زیبا و باحال اونجا اطلاع دارند، برای همین از یکی از مغازه دارهای خیابان معروف و سنگفرش شده تربیت در این مورد جویا شدیم که آدرس رستوران چلوپز خونه رو داد به ما. انصافا هم کوفته تبریزی و کباب خوشمزه ای داشت و محیط رستوران هم سنتی و زیبا بود.

بعد از یه استراحت چند ساعتی در هتل، نزدیک عصر، تاکسی آنلاین (اسنپ) گرفتیم و عازم ایل گلی یا شاه گلی El Goli شدیم. اینو توی پرانتز بگم که اسنپ تبریز، بسیار ارزونتر از تهران و مقرون به صرفه بود. البته تاکسی های آنلاین دیگه ای هم داخل شهر تبریز فعالیت داشتند. خلاصه رسیدیم به مهمترین گردشگاه مصفای تبریز یعنی ایل گلی. الحق که یکی از قشنگرین و باصفاترین جاها است، اون آبگیر بزرگ و عمارت وسط اش با اون همه گل کاری و درخت، محیطی رو درست کرده بود که می تونستی ساعت ها بنشینی و حظ کنی. البته که دار و درخت ایل گلی به پرنده ها و کلاغ هاش معروفه و اگر می خواستی روی نیمکت زیر درخت بنشینی باید خودت رو آماده منقش شدن لباس ات به فضله پرنده ها می کردی، کما اینکه ما هم بی نصیب نموندیم. با اینکه روز 3شنبه بود، اما ایل گلی شلوغ بود. انقدر قدم زدیم تا هوا تاریک شد و اونجا بود که یه قشنگی دیگه از ایل گلی باشکوه رو دیدیم. واقعا پیشنهاد من اینه که هر کس قصد بازدید داره، بهتره قبل از غروب آفتاب بره تا هم در روشنی و هم در تاریکی هوا، اونجا باشه. داخل عمارت گرد و زیبای 2 طبقه ایل گلی، رستوران و کافی شاپ برپا بود.

بی اغراق یکی از بهترین و آرامش بخش ترین ساعات رو داخل بالکن ایل گلی، در حال تماشای منظره آب و نوازش صورتمون با باد خنک دل انگیز و حین خوردن چای و باقلوای بسیار خوشمزه، گذروندم. حسی که شاید نشه توی کلمات گنجوند، اما همونجا آرزو کردم کاشکی همه دوستانم بتونند اون حس و لحظات رو تجربه کنند. هوای ایل گلی بسیار مطبوع و تقریبا سرد بود. اما خنکی اش لذت بخش بود جوری که ما 2 ساعت یا بیشتر داخل عمارت صرف شام خوردن و چای کردیم و اصلا گذر زمان رو حس نکردیم تا موقعی که دیدیم ساعت شده 11 شب! دیگه هر طور بود دل کندیم و برگشتیم هتل.

صبح تصمیم گرفتیم بریم روستای کندوان Kandovan. درخواست اسنپ دادیم و دیدیم هزینه اش هم خیلی مناسب می شد، یعنی مسیر حدودا 1 ساعته شد 20 هزار تومن! حدود ساعت 11 رسیدیم به کندوان اعجاب آور اما بسیار شلوغ. اونجا بازدیدکننده های زیادی اومده بودند و کلا این روستا طی گذر سال ها، بسیار رونق گرفته بود و کلی مغازه و حتی خونه ساخته شده بود. در حقیقت از نزدیک که اصلا منظره جالبی وجود نداشت و توی چشم انداز ات پر بود از سیم و کابل و ... . بازدید از داخل بعضی از خونه ها، رایگان بود. انواع و اقسام کیف و کفش محلی و ترشیجات و ادویه و ... واسه خرید فراهم بود. طبق گفته جناب راننده، داخل بعضی از خونه ها، آینه کاری هم بود که البته با توجه به گرمی هوا و لزوم بالا رفتن از پله های زیاد، ما خیلی بالا نرفتیم و همچون جایی رو ندیدیم. یکی از جاذبه های کندوان، چشمه آب معدنی اون هست که می گفتند خاصیت درمانی داره بخصوص برای سنگ کلیه. جالب تر از اون این بود که یه آبخوری بامزه برای برداشت این آب درست کرده بودند و کلی دبه هم برای فروش (جهت آب برداشتن) وجود داشت.

بعد از یکی 2 ساعت گشت و گذار، یهویی دل به دریا زدیم و گفتیم حالا که امسال وضع بارندگی خوب بوده و دریاچه ارومیه یکم جون گرفته، بریم تا این دریاچه عظیم. یه لحظه آدم فکر می کنه و میبینه نباید فرصت ها رو از دست داد، معلوم نبود ما کی دوباره برگردیم شمال غرب کشور و اگر برگشتیم آیا دریاچه پر آب می بود یا حتی وجود داشت! خلاصه با همون ماشین که ما رو برده بود کندوان (و ازش خواسته بودیم برای برگشت ما صبر کنه)، رهسپار دریاچه شدیم، حدودا 120 کیلومتر راه بود. حین رفتن، از شهرهای اسکو و خسروشاهی عبور کردیم. شهر اسکو هم جاهای دیدنی زیاد داشت که به علت محدودیت وقت نتونستیم بازدید کنیم فقط در مسیر، کنار درخت چنار کهنسال اسکو که قدمتی 1200 ساله داره، کمی توقف کردیم. حدودا ساعت 3، کم کم دریاچه از دور نمایان شد. با توجه به زمین های اطرافش، مشخص بود که چقدر یه روزگاری، این دریاچه بزرگ بوده و متاسفانه الان انقدر پسرفت داشته.

با ماشین رفتیم تا پل روگذر دریاچه که در حقیقت می شد مرز بین آذربایجان شرقی و غربی. کنار ساحل که رفتیم، چیزی که جلب توجه می کرد برق بلورهای زیبای نمک بود و وجود یه عالمه موجودات ریز اما مقاوم و بامزه دریاچه به اسم آرتمیا. ساحل نمکین دریاچه طوریه که خیلی نمیشد به آب نزدیک شد. وقتی دستم رو داخل آب کردم، بعد از چند دقیقه همزمان با خشک شدن آب از روی دستم، سوزش ملایم نمک رو حس کردم و دستم با وجود بلور نمک، زیر آفتاب برق می زد. فکر می کنم دریاچه در هنگام غروب، بازدیدکننده خیلی زیادی باید داشته باشه، چون بعد از ظهر هوا به شدت گرم بود و امکان تفریح و ... نبود.

بعد از حدود نیم ساعت برگشتیم سمت تبریز و بالاخره بعد از صرف ناهار، حدود ساعت 7 عصر، رسیدیم هتل. تبریز و اطراف اون جاهای دیدنی کم نداره، اما بعضی هاشون شناخته شده تر هستند و بعضی ها مثل قلعه بابک و ...، کمتر معروف. روز بعد که روز آخر اقامتمون هم بود، با توجه به دوری مسیر و علی رغم میل مون نتونستیم تا کلیسای سنت استپانوس بریم اما به جای اون قصد کردیم بریم مسجد معروف کبود (یا مسجد گوی) Blue Mosque. ورودیه این مسجد 2500 تومان بود. چیزی که در مرحله اول به چشم میومد این بود که چیز زیادی از کاشی کاری و نمای لاجوردی و آبی مسجد، بخصوص نمای بیرونی اون، باقی نمونده بود. اما با این حال یه محیط آروم و حس و حال خوب و گیرایی عجیبی این مسجد داشت. البته شانس آوردیم که در بدو ورود و برای دقایقی، تنها بازدیدکننده ما بودیم و تونستیم در آرامش، کمی اونجا قدم بزنیم و از زیبایی اش لذت ببریم. با توجه به مفروش بودن مسجد، احتمالا هنوز هم برای ادای فریضه نماز از اینجا استفاده میشه. نقوش داخل مسجد در دست مرمت بود و شاید سال های بعد که بتونم دوباره اونجا رو ببینم، خیلی تغییر کرده باشه.

بعد از بازدید مسجد، رفتیم سمت بازار سرپوشیده تبریز Bazaar of Tabriz که معروف به بزرگترین بازار سرپوشیده جهان هست و البته جزو میراث جهانی یونسکو هم به ثبت رسیده است و فکر می کنم بخش کفش چرم و فرش اون، حداقل از نظر خرید، جذابتر باشه. قیمت ها توی این بازار، خیلی مناسبتر از تهران هست. بالاخره بعد از کمی بالا و پایین کردن بازار، فکر کردیم توی مدت کم مونده تا تحویل اتاق هتل، بریم سمت آرامگاه شهریار. متاسفانه نه خود پذیرش هتل و نه راننده تاکسی آنلاین، نمی دونستند که آرامگاه در دست تعمیر اساسی و محوطه سازی هست و امکان بازدید وجود نداره، برای همین وقتی رسیدیم اونجا با حجمی از مصالح ساختمانی و تابلو ورود ممنوع مواجهه شدیم. با اون حجم از کار بنایی معلوم هم نیست بالاخره کی و بعد از چند ماه کار مرمت و اصلاح آرامگاه و محوطه اطراف اون تمام بشه. خلاصه قبل از برگشت به هتل، برای خرید باقلوا، رفتیم سمت ارگ علیشاه که شنیده بودیم مغازه رکس، باقلواهای بسیار خوبی داره، راست هم گفته بودند چون هم خیلی شلوغ بود و هم واقعا شیرینی جات و باقلوای بسیار تازه و خوش مزه ای داشت. واسه خرید باقلوا خیلی پرس و جو کرده بودیم و جاهای مختلفی مثل شیرینی تشریفات (که دقیقا روبروی هتل مون بود)، شیرینی نیشکر (داخل خیابان ولیعصر و نزدیک ایل گلی و همین رکس بهمون معرفی شده بود که راستش طعم و تازگی باقلوای تشریفات رو نپسندیدیم و البته وقت هم نشد تا نیشکر بریم. اما شیرینی فروشی رکس رو پسندیدیم و باقلوا و ریس (شیرینی محلی تبریز) رو از اونجا تهیه کردیم.

در نهایت بعد از تحویل اتاق، رهسپار فرودگاه شدیم که فاصله زیادی هم با هتل نداشت و حدود 20 دقیقه طول کشید. این نکته رو هم بگم خود فرودگاه هم فروشگاه و باقلوا فروشی داشت، اما دیگه طعم اون ها رو تست نکردیم. مدت زمان پرواز تبریز به تهران کمتر از یک ساعت هست و خیلی زود از اون ابر شهر دوستداشتنی و خاطرات سفر، برگشتیم به پایتخت پر زرق و برق.

هتل کلاب سرا آنتالیا Club Hotel Sera

هتل 5 ستاره کلاب سرا آنتالیا، هتلی است عظیم و زیبا در کنار ساحل و مرکز شهر. اما چه دلیلی وجود دارد که این هتل را برای گذراندن یک تعطیلات رویایی انتخاب کنیم؟ چون U All است، نزدیک مرکز شهر و مجاور ساحل است، از فرودگاه تا هتل تنها 9 کیلومتر فاصله است، مراکز تاریخی مثل Kaleici معبد آپولون و تیاتر به آن نزدیک بوده و کلی امکانات مانند باغ، اسپا، باشگاه، سرسره آبی و ... دارد.

سرویس های هتل کلاب سرا آنتالیا

دارای اتاق و سوئیت – ساحل اختصاصی - استخر – استخر کودکان - باغ – سالن اسپا – سونا – جکوزی – حمام ترکی - مرکز تناسب اندام – زمین تنیس - بیلیارد – تنیس روی میز - زمین بازی – کلوب کودکان – دارت – موزیک زنده – بولینگ - تفریحات شبانه - خدمات پزشکی -Wifi رایگان – امکانات برای افراد کم توان - اتاق جلسه – مغازه اجناس کادویی - آرایشگاه – پارکینگ - خدمات خشکشویی و لباسشویی – خدمات اتاق – خدمه چند زبانه - پرستار و خدمات کودک و ...

هتل کلاب سرا، نزدیک مرکز شهر آنتالیا است و تنها از فرودگاه تا هتل، با ماشین حدود 15 دقیقه راه است.

اتاق های دلباز، خوش طرح و خوش رنگ و لعاب هتل کلاب سرا از امکاناتی نظیر: تلویزیون، سیستم تهویه، حمام (وان/دوش)، مینی بار، وای فای، سشوآر و ... برخوردارند.

اتاق ها شامل:

اتاق استاندارد، اتاق خانواده و ...

Standard Rooms – Family Rooms – Standard double Rooms – Deluxe Suite – Superior Suite – Ottoman Palace Suite

در مرکز اسپای مجهز هتل انواع خدمات آرامش بخش و زیبایی مانند زیبایی پوست بدن و صورت، ماساژ، خدمات مراقبتی مو و ... انجام می شود.

هتل کلاب سرا با دارا بودن چند رستوران، کافه و اسنک بار، اوقات خوشمزه و شیرینی را برای مهمانان خود فراهم کرده است. در رستوران باغ هتل، نوش جان کردن غذا در فضای باز را نیز تجربه کنید.

آدرس هتل: آنتالیا، ترکیه

سفرتان مصفا و خاطره انگیز ...

سفر به تبریز

تبریز زیبا و تمیز یکی از جاهای بسیار خوش و آب هوا برای سفر توی تابستان هست. ازین جهت و با توجه به تعاریفی که از این شهر شنیده بودیم، بخصوص که در سال 2018 هم یعنی یک سال قبلتر، به عنوان شهر نمونه گردشگری کشورهای اسلامی انتخاب شده بود، راهی تبریز شدیم. برای رفتن، از اتوبوس مسافربری شبرو استفاده کردیم، طبق تحقیق و پرس و جویی که کردیم فهمیدیم اتوبوس سریعتر از قطار و حدود 8 ساعت طول می کشید تا برسه تبریز. یه هتل 4 ستاره رو هم برای اقامت انتخاب کرده بودیم که از لحاظ موقعیت مکانی مناسب و تقریبا مرکز شهر بود. ساک و چمدون ها رو گذاشته و نگذاشته تو هتل، زودی رفتیم تبریز گردی. توی تبریز هم خطوط اتوبوس بی آر تی و هم مترو وجود داره و با توجه به اینکه ایستگاه بی آر تی جلوی هتل بود، خیلی راحت با اتوبوس رفتیم میدان معروف ساعت (شهرداری). در حقیقت ساختمان این میدان، متعلق به شهرداری بود و چندتا موزه هم در اون بوجود آورده بودند. موزه آثار و ادوات تاریخی مثل دوربین، لباس و ... و یک موزه مربوط به فرش که بزرگترین فرش دستباف جهان در اون به نمایش گذاشته شده بود. ورودی این موزه ها و گالری، 4 هزار تومان بود. بعد از این بازدید، با توجه به تابلوهای شکلاتی رنگ که مربوط به آثار تاریخی و توریستی هستند، فهمیدیم چند تا خونه تاریخی در نزدیکی همون محل بودند، با یکم پیاده روی رسیدیم به یه عمارت بزرگ که متشکل از 4 تا خونه تاریخی (بهنام، قدکی و ...) Behnam House و مربوط به دوره قاجار بودند. بخشی از این عمارت، به محل دانشکده معماری تبدیل شده بود. خلاصه با پرداخت 4 هزار تومن و رودیه، رفتیم داخل. شاخصه خونه های قدیمی، معماری و وجود اندرونی و بیرونی، گچبری، طاق نما، حوض و استخر (در حیاط جلویی و پشتی) هست که این خونه ها هم، به همین شکل و بسیار دنج بودند. بعد از بازدید از این محل، عازم ارگ علیشاه Arg of Tabriz شدیم. دسترسی به ارگ از طریق خطوط اتوبوس بی آر تی هم مقدور و راحت بود. این بنا مربوط به سده هشتم هجری هست که البته تنها دیواره جنوبی اون باز مانده و بقیه بنا تخریب شده بود. اطراف ارگ هم در حال ساخت مصلا بودند و خود ارگ هم در دست تعمیر بود و خیلی وضعیت توریستی جالبی نداشت. اما به نظرم این اثر تاریخی ملی، ارزش بازدید رو داشت.

دیگه بعد از اون همه پیاده روی و بازدیدها، وقت ناهار شده بود. معمولا جوان ترهای هر محل یا شهر، بهتر در مورد رستوران های زیبا و باحال اونجا اطلاع دارند، برای همین از یکی از مغازه دارهای خیابان معروف و سنگفرش شده تربیت در این مورد جویا شدیم که آدرس رستوران چلوپز خونه رو داد به ما. انصافا هم کوفته تبریزی و کباب خوشمزه ای داشت و محیط رستوران هم سنتی و زیبا بود.

بعد از یه استراحت چند ساعتی در هتل، نزدیک عصر، تاکسی آنلاین (اسنپ) گرفتیم و عازم ایل گلی یا شاه گلی El Goli شدیم. اینو توی پرانتز بگم که اسنپ تبریز، بسیار ارزونتر از تهران و مقرون به صرفه بود. البته تاکسی های آنلاین دیگه ای هم داخل شهر تبریز فعالیت داشتند. خلاصه رسیدیم به مهمترین گردشگاه مصفای تبریز یعنی ایل گلی. الحق که یکی از قشنگرین و باصفاترین جاها است، اون آبگیر بزرگ و عمارت وسط اش با اون همه گل کاری و درخت، محیطی رو درست کرده بود که می تونستی ساعت ها بنشینی و حظ کنی. البته که دار و درخت ایل گلی به پرنده ها و کلاغ هاش معروفه و اگر می خواستی روی نیمکت زیر درخت بنشینی باید خودت رو آماده منقش شدن لباس ات به فضله پرنده ها می کردی، کما اینکه ما هم بی نصیب نموندیم. با اینکه روز 3شنبه بود، اما ایل گلی شلوغ بود. انقدر قدم زدیم تا هوا تاریک شد و اونجا بود که یه قشنگی دیگه از ایل گلی باشکوه رو دیدیم. واقعا پیشنهاد من اینه که هر کس قصد بازدید داره، بهتره قبل از غروب آفتاب بره تا هم در روشنی و هم در تاریکی هوا، اونجا باشه. داخل عمارت گرد و زیبای 2 طبقه ایل گلی، رستوران و کافی شاپ برپا بود. بی اغراق یکی از بهترین و آرامش بخش ترین ساعات رو داخل بالکن ایل گلی، در حال تماشای منظره آب و نوازش صورتمون با باد خنک دل انگیز و حین خوردن چای و باقلوای بسیار خوشمزه، گذروندم. حسی که شاید نشه توی کلمات گنجوند، اما همونجا آرزو کردم کاشکی همه دوستانم بتونند اون حس و لحظات رو تجربه کنند. هوای ایل گلی بسیار مطبوع و تقریبا سرد بود. اما خنکی اش لذت بخش بود جوری که ما 2 ساعت یا بیشتر داخل عمارت صرف شام خوردن و چای کردیم و اصلا گذر زمان رو حس نکردیم تا موقعی که دیدیم ساعت شده 11 شب! دیگه هر طور بود دل کندیم و برگشتیم هتل.

صبح تصمیم گرفتیم بریم روستای کندوان Kandovan. درخواست اسنپ دادیم و دیدیم هزینه اش هم خیلی مناسب می شد، یعنی مسیر حدودا 1 ساعته شد 20 هزار تومن! حدود ساعت 11 رسیدیم به کندوان اعجاب آور اما بسیار شلوغ. اونجا بازدیدکننده های زیادی اومده بودند و کلا این روستا طی گذر سال ها، بسیار رونق گرفته بود و کلی مغازه و حتی خونه ساخته شده بود. در حقیقت از نزدیک که اصلا منظره جالبی وجود نداشت و توی چشم انداز ات پر بود از سیم و کابل و ... . بازدید از داخل بعضی از خونه ها، رایگان بود. انواع و اقسام کیف و کفش محلی و ترشیجات و ادویه و ... واسه خرید فراهم بود. طبق گفته جناب راننده، داخل بعضی از خونه ها، آینه کاری هم بود که البته با توجه به گرمی هوا و لزوم بالا رفتن از پله های زیاد، ما خیلی بالا نرفتیم و همچون جایی رو ندیدیم. یکی از جاذبه های کندوان، چشمه آب معدنی اون هست که می گفتند خاصیت درمانی داره بخصوص برای سنگ کلیه. جالب تر از اون این بود که یه آبخوری بامزه برای برداشت این آب درست کرده بودند و کلی دبه هم برای فروش (جهت آب برداشتن) وجود داشت. بعد از یکی 2 ساعت گشت و گذار، یهویی دل به دریا زدیم و گفتیم حالا که امسال وضع بارندگی خوب بوده و دریاچه ارومیه یکم جون گرفته، بریم تا این دریاچه عظیم. یه لحظه آدم فکر می کنه و میبینه نباید فرصت ها رو از دست داد، معلوم نبود ما کی دوباره برگردیم شمال غرب کشور و اگر برگشتیم آیا دریاچه پر آب می بود یا حتی وجود داشت! خلاصه با همون ماشین که ما رو برده بود کندوان (و ازش خواسته بودیم برای برگشت ما صبر کنه)، رهسپار دریاچه شدیم، حدودا 120 کیلومتر راه بود. حین رفتن، از شهرهای اسکو و خسروشاهی عبور کردیم. شهر اسکو هم جاهای دیدنی زیاد داشت که به علت محدودیت وقت نتونستیم بازدید کنیم فقط در مسیر، کنار درخت چنار کهنسال اسکو که قدمتی 1200 ساله داره، کمی توقف کردیم. حدودا ساعت 3، کم کم دریاچه از دور نمایان شد. با توجه به زمین های اطرافش، مشخص بود که چقدر یه روزگاری، این دریاچه بزرگ بوده و متاسفانه الان انقدر پسرفت داشته. با ماشین رفتیم تا پل روگذر دریاچه که در حقیقت می شد مرز بین آذربایجان شرقی و غربی. کنار ساحل که رفتیم، چیزی که جلب توجه می کرد برق بلورهای زیبای نمک بود و وجود یه عالمه موجودات ریز اما مقاوم و بامزه دریاچه به اسم آرتمیا. ساحل نمکین دریاچه طوریه که خیلی نمیشد به آب نزدیک شد. وقتی دستم رو داخل آب کردم، بعد از چند دقیقه همزمان با خشک شدن آب از روی دستم، سوزش ملایم نمک رو حس کردم و دستم با وجود بلور نمک، زیر آفتاب برق می زد. فکر می کنم دریاچه در هنگام غروب، بازدیدکننده خیلی زیادی باید داشته باشه، چون بعد از ظهر هوا به شدت گرم بود و امکان تفریح و ... نبود. بعد از حدود نیم ساعت برگشتیم سمت تبریز و بالاخره بعد از صرف ناهار، حدود ساعت 7 عصر، رسیدیم هتل. تبریز و اطراف اون جاهای دیدنی کم نداره، اما بعضی هاشون شناخته شده تر هستند و بعضی ها مثل قلعه بابک و ...، کمتر معروف. روز بعد که روز آخر اقامتمون هم بود، با توجه به دوری مسیر و علی رغم میل مون نتونستیم تا کلیسای سنت استپانوس بریم اما به جای اون قصد کردیم بریم مسجد معروف کبود (یا مسجد گوی) Blue Mosque. ورودیه این مسجد 2500 تومان بود. چیزی که در مرحله اول به چشم میومد این بود که چیز زیادی از کاشی کاری و نمای لاجوردی و آبی مسجد، بخصوص نمای بیرونی اون، باقی نمونده بود. اما با این حال یه محیط آروم و حس و حال خوب و گیرایی عجیبی این مسجد داشت. البته شانس آوردیم که در بدو ورود و برای دقایقی، تنها بازدیدکننده ما بودیم و تونستیم در آرامش، کمی اونجا قدم بزنیم و از زیبایی اش لذت ببریم. با توجه به مفروش بودن مسجد، احتمالا هنوز هم برای ادای فریضه نماز از اینجا استفاده میشه. نقوش داخل مسجد در دست مرمت بود و شاید سال های بعد که بتونم دوباره اونجا رو ببینم، خیلی تغییر کرده باشه. بعد از بازدید مسجد، رفتیم سمت بازار سرپوشیده تبریز Bazaar of Tabriz که معروف به بزرگترین بازار سرپوشیده جهان هست و البته جزو میراث جهانی یونسکو هم به ثبت رسیده است و فکر می کنم بخش کفش چرم و فرش اون، حداقل از نظر خرید، جذابتر باشه. قیمت ها توی این بازار، خیلی مناسبتر از تهران هست. بالاخره بعد از کمی بالا و پایین کردن بازار، فکر کردیم توی مدت کم مونده تا تحویل اتاق هتل، بریم سمت آرامگاه شهریار. متاسفانه نه خود پذیرش هتل و نه راننده تاکسی آنلاین، نمی دونستند که آرامگاه در دست تعمیر اساسی و محوطه سازی هست و امکان بازدید وجود نداره، برای همین وقتی رسیدیم اونجا با حجمی از مصالح ساختمانی و تابلو ورود ممنوع مواجهه شدیم. با اون حجم از کار بنایی معلوم هم نیست بالاخره کی و بعد از چند ماه کار مرمت و اصلاح آرامگاه و محوطه اطراف اون تمام بشه. خلاصه قبل از برگشت به هتل، برای خرید باقلوا، رفتیم سمت ارگ علیشاه که شنیده بودیم مغازه رکس، باقلواهای بسیار خوبی داره، راست هم گفته بودند چون هم خیلی شلوغ بود و هم واقعا شیرینی جات و باقلوای بسیار تازه و خوش مزه ای داشت. واسه خرید باقلوا خیلی پرس و جو کرده بودیم و جاهای مختلفی مثل شیرینی تشریفات (که دقیقا روبروی هتل مون بود)، شیرینی نیشکر (داخل خیابان ولیعصر و نزدیک ایل گلی و همین رکس بهمون معرفی شده بود که راستش طعم و تازگی باقلوای تشریفات رو نپسندیدیم و البته وقت هم نشد تا نیشکر بریم. اما شیرینی فروشی رکس رو پسندیدیم و باقلوا و ریس (شیرینی محلی تبریز) رو از اونجا تهیه کردیم. در نهایت بعد از تحویل اتاق، رهسپار فرودگاه شدیم که فاصله زیادی هم با هتل نداشت و حدود 20 دقیقه طول کشید. این نکته رو هم بگم خود فرودگاه هم فروشگاه و باقلوا فروشی داشت، اما دیگه طعم اون ها رو تست نکردیم. مدت زمان پرواز تبریز به تهران کمتر از یک ساعت هست و خیلی زود از اون ابر شهر دوستداشتنی و خاطرات سفر، برگشتیم به پایتخت پر زرق و برق.